"Die knuffel was een diepmenselijke daad"
Op het einde van procesdag spreekt Godelieve T., een van de beklaagde artsen, de vader van Tine Nys rechtstreeks aan. "Ik wil u nog één iets vragen waar ik lang van heb wakker gelegen", zegt ze. "U heeft me persoonlijk gevraagd om iets voor te lezen op de begrafenis van Tine. Ik had dat gedaan. Nadien heeft u mij zelfs een knuffel gegeven. Waarom hebt u dat gedaan?"
"Die knuffel was een diepmenselijke daad", antwoordde Guido Nys. Hiermee sluiten we deze geladen namiddag af. Morgen komen de artsen aan bod die Tine in het verleden behandelden.
Vader Tine bespreekt het moment waarop hij naald vasthield
Tijdens de euthanasie moest Guido Nys, de vader van Tine, de naald die in de arm van zijn dochter zat vasthouden. Ook dit pijnlijke moment kwam tijdens de getuigenis van Nys ter sprake.
Eén van de juryleden vroeg hoe lang de vader de naald moest vasthouden. Volgens sommigen zou dit amper één seconde geduurd hebben. "Dat klopt niet", zei Nys. "Hoelang het exact duurde, weet ik niet. Tijd deed er op dat moment niet toe. Ik was er compleet kapot van."
"Als mijn gezin wordt aangevallen klim ik op de barricades"
Rechter Martin Minnaert sloot de getuigenis van Guido Nys, de vader van Tine, af met een erg innemende vraag. Hij gaf de man een forum om te zeggen wat hij eigenlijk vindt van het hele proces.
"Ik voel mij zwaar beschadigd", antwoordde Tines vader. "Wat ik allemaal heb moeten horen, daar heb ik het enorm moeilijk mee. Ik ben een rustig man, maar mijn gezin wordt langs alle kanten aangevallen."
"Op zo'n moment klim ik op de barricades. Ik had gehoopt dat dit proces op een serene manier zou verlopen. Ik ben verbijsterd hoe dit allemaal is kunnen gebeuren."
Bewonderaar van Etienne Vermeersch
Dat Etiennne Vermeersch, die een jaar geleden overleed, vaak de revue zou passeren op dit proces stond in de sterren geschreven. De filosoof was een stevig voorvechter van euthanasie.
"Ik ben een bewonderaar van Vermeersch", gaf Guido Nys, de vader van Tine toe. "Meer zelfs, na de dood van Tine schreef ik hem een brief met ons verhaal. Hij nodigde ons uit voor een gesprek."
"Op een dag ben ik bij hem langs geweest met mijn vrouw en de kinderen. Die ontmoeting vond plaats op de Blandijn in Gent. De hele middag hebben we samengezeten. Professor Vermeersch was ontsteld. 'Dit zijn dingen die niet zouden mogen gebeuren', zei hij. Jammer genoeg is de man intussen gestorven."
Wat was de laatste wens van Tine?
De laatste wens van Tine speelt een belangrijke rol in dit proces. De jongedame zou gevraagd hebben om de dokters nooit aan te klagen. Haar vader, Guido Nys, spreekt dit echter stellig tegen.
"Men doet hier aan naamsverwarring. Er zijn maar twee mensen die gevraagd hebben om geen klacht in te dienen. Dat zijn dokter V.H. (de uitvoerende arts; nvdr) en psychiater Godelieve T..
"V.H. vroeg het op de dag van de euthanasie, T. enkele weken voordien. T. zei zelfs letterlijk: 'Dien geen klacht in, want dit valt onder moord'."
"Tine heeft tegen mij nooit letterlijk gezegd dat ze niet meer wou"
Tijdens zijn getuigenis stelt Guido Nys zijn dochter voor als een gedreven dame. Tien jaar na haar dood is hij nog steeds vol lof. Toch had haar doorzettingsvermogen een donker randje.
"Als Tine zich vastbeet in iets, was dat tot het einde. Zowel in de goede als in de slechte zin. Ik zag haar euthanasie dan ook als een queeste. (...) Mijn dochter heeft tegen mij nooit letterlijk gezegd dat ze niet meer wou."
"Dat Tine van ons geen euthanasie mocht plegen is pure fantasie"
"We hebben geprobeerd om het waarom te begrijpen", vertelt Guido Nys, de vader van Tine, over de euthanasie van zijn dochter. "Toch klopt het niet dat ze niet mocht van ons. Dat is pure fantasie. Ook het feit dat wij van Tine niks mochten weten over de euthanasie klopt niet."
Nys ontkende daarentegen niet dat hij zijn dochter graag een andere weg zag volgen. "Tine bulkte van de talenten en iedereen hield van haar. Als je dan plots hoort dat ze uitbehandeld is, kan je je daar moeilijk mee verzoenen. Uitbehandeld. Zoiets zeg je over een autowrak. Tine was geen hond, kat of koe. Het was een mens. Ik heb mijn dochter zien geboren worden en ik heb haar zien sterven. Dat wens je niemand toe."
Tine erfelijk belast door vader?
Tine vreesde er volgens rechter Martin Minnaert voor dat ze erfelijk belast was. "Ik ben rond 2008-2009 een tijdje opgenomen geweest", vertelt haar vader Guido Nys hierover. "Toen is ontdekt dat ik het syndroom van Asperger heb. Daar ben ik toen erg van geschrokken."
Guido Nys leefde in die periode van zijn leven niet in de ouderlijke woning. "Van 2005 tot 2012 heb ik alleen gewoond. Ik vond dat mijn familie beter af was zonder mij dan met mij. Dat was mijn donkere kant."
Rechter Minnaert apprecieerde de moed van Nys om ook hierover te spreken. "Niet iedereen heeft het geluk een leven lang gelukkig te blijven", zei hij. "We begrijpen dat het ook voor jou een moeilijke situatie moet geweest zijn."
Commotie om niets
Blijkbaar gaat rechter Martin Minnaert verschillende getuigen die vanavond nog gepland stonden verschuiven naar volgende week maandag. "We gaan hier niet tot negen uur 's avonds zitten", liet de rechter verstaan. Het 'incident' waarvan sprake in de vorige post blijkt dus een slag in het water. Het getuigenverhoor van Guido Nys, de vader van Tine, wordt verdergezet.
Zitting geschorst door 'incident'
De spanning is even te snijden in de zittingszaal. Rechter Martin Minnaert stopte de getuigenis van Guido Nys, de vader van Tine, abrupt. Hij moest even duidelijkheid krijgen over "een incident" voor het proces verder kan gaan. Niemand wil lossen wat er juist gebeurd is. "Zwijgplicht", klinkt het overal. Binnen tien minuten waarschijnlijk meer nieuws.
"Ik was een afwezige vader"
"God, Jezus... Wat is dit moeilijk." Guido Nys, de vader van Tine, houdt zich verrassend sterk tijdens zijn getuigenis. Traag, maar gestaag doet hij zijn verhaal. Ook de moeilijkste momenten uit de opvoeding van zijn kinderen gaat hij niet uit weg. "Ik had een job waardoor ik vaak van thuis weg was. Toch was ik ook in de figuurlijke zin een afwezige vader. Dat spijt me vandaag enorm."
"Tine had het soms moeilijk om eerlijk te zijn"
"Je krijgt geen opleiding om je kind op te voeden", begint Guido Nys, de vader van Tine, zijn verhaal. "Tine was een vurig temperament, mijn echtgenote des te meer. Als je ze bij elkaar zette, dan kreeg je de ene keer liefdesverklaringen, de andere keer vlammende ruzie."
"Tine had het soms moeilijk om eerlijk te zijn. Ze had de pech dat het altijd uitkwam. Uiteindelijk is ze vertrokken toen ze 18 was. Dat was voor mij wel ellende."
Vader Guido aan de beurt
De getuigenis van Lotte Nys, de zus van Tine, is voorbij. Nu is vader Guido Nys aan de beurt. Onder meer over de alcoholproblemen van de man was tijdens dit proces heel wat te doen. Het is de vraag hoe hard de rechters en advocaten hierop zullen doorvragen.
"In haar laatste relatie nam Tine actief cocaïne"
In haar laatste relatie gebruikte Tine "actief cocaïne" volgens haar zus Lotte Nys: "Er was cocaïne in huis. (...) Ook tijdens haar euthanasie was ze onwaarschijnlijk kalm. Ik kan me achteraf niet van de indruk ontdoen dat ze middelen had genomen." Hiermee bevestigt ze wat haar oudere zus Sophie Nys eerder zei. Sophie liet in haar getuigenis weten dat Tine erg kleine pupillen had de dag van de euthanasie.
"Moest ik me hier maar gewoon bij neerleggen?"
Lotte Nys stelt zich tijdens haar getuigenis vragen over hoe wij als maatschappij omgaan met dit hele proces: "Er wordt van jou verwacht dat je alles doet om mensen te redden. Maar als je dan hoort dat iemand euthanasie wil plegen, moet je er je maar gewoon bij neerleggen? Er waren voor mij meer dan genoeg reden om haar erdoor te sleuren, al klinkt dat misschien te negatief. Ik deed dit niet uit egoïsme. Ze had nog een heel leven voor de boeg. (...) Hoe de beoordeling van dit mensenleven is gebeurd, is gewoonweg choquerend."
"Dat is nu net het probleem, ik ben niet normaal"
"Toen ik hoorde dat ze euthanasie wou plegen, gooide ik mijn gsm tegen de muur. Gelukkig was het een Nokia." Lotte getuigt in de rechtbank over het moment waarop haar oudste zus Tine vertelde over de euthanasie.
"Ze belde me omdat ze problemen had met haar wagen. Ze vroeg of ik haar naar ergens kon brengen, maar dat was moeilijk. Mijn kind was op dat moment nog erg jong. Tine reageerde hier geagiteerd op.Ik weet nog dat ik zei: 'Doe eens normaal'. Daarop riep ze door de telefoon: 'Dat is nu net het probleem. Ik ben niet normaal. Ik ga euthanasie plegen.' Ik wist niet wat ik hoorde."
"Ze lag boven in bed als een hoopje ellende"
Na een periode waarin Tine erg gelukkig was, ging het in 2009 steil bergaf. De man van haar dromen maakte een einde aan hun relatie. "Ik ben dan naar de woning van haar toenmalige vriend gegaan", getuigt haar jongste zus Lotte. "Ze lag boven in bed als een hoopje ellende. Ik meen me te herinneren dat Frank D.G. (een van de beklaagde artsen, red.) daar ook was. Hij kwam eens kijken hoe het met haar ging."
Jongste zus Lotte: "Tine heeft ervoor gezorgd dat ik twee prachtige kinderen heb"
Rechter Martin Minnaert stelt momenteel vragen aan Lotte Nys. De jongste zus van Tine zegt moeilijk te kunnen inschatten hoe Tine zich als kind gedroeg: "Ik was tien jaar oud toen Tine thuis vertrok. Mijn zoon heeft nu ongeveer dezelfde leeftijd. Als ik naar hem kijk, merk ik dat hij zich niet volledig bewust is van zijn omgeving. Ik weet dus niet hoe het er exact aan toeging. Wel weet ik dat Tine een leuke zus was."
Ook Lotte heeft het net als haar oudere zus Sophie erg moeilijk om te praten over Tine. Tussen de tranen door vertelt ze hoe de relatie met hun oudste zus was: "Tine stelde me voor aan mijn partner. Zij heeft ervoor gezorgd dat ik twee prachtige kinderen heb."
"Toen ik in 2005 naar Sint-Niklaas verhuisde, zagen we elkaar erg vaak. Soms gingen we op weekend naar de zee om samen te gaan feesten. Ik mag zeggen dat onze band erg goed was. Ze was zelfs meter van mijn oudste kind."
Broer Bram: "Ik weet niet of het echt haar eigen wil was"
De getuigenis van Bram Nys zit er al op. Tines broer zag zijn zus naar eigen zeggen uit vele dalen kruipen. "Ze had een sterke persoonlijkheid en was zeker niet uitbehandeld," zei hij.
"De euthanasie was een heel pijnlijke zaak. Ze zei dat ze euthanasie wou, maar ik weet niet of dat echt haar eigen wil was. Volgens mij was het eerder in een flits dat ze dat zei."
Na Bram, neemt Lotte, de jongste zus van Tine plaats in de getuigenstoel.Niet vader, maar broer getuigt eerst
Volgens de planning zou Guido Nys, de vader van Tine, nu getuigen. De rechter besliste echter om Bram Nys te laten verschijnen.
De broer lag destijds niet aan de basis van de klacht tegen de dokters. Hij heeft het nog steeds emotioneel moeilijk met het proces. "Tine is thuis vertrokken toen ik 12 was", vertelt hij. "Heel veel herinner ik mij niet meer van die periode. Er waren turbulente momenten, maar we hebben ook geluk gekend. (...) Of de relatie van Tine met mijn ouders echt slecht, slecht was durf ik niet te zeggen."Bram is nogal kort van stof tijdens zijn getuigenis. "Ik ben geen open boek", zegt hij. Verder sluit hij zich aan bij de visie van zijn zussen: "Ik heb nooit begrepen dat de euthanasie heeft kunnen plaatsvinden. Euthanasie om psychisch lijden, dat was nieuw voor mij."
Tine in laatste sms'je aan Sophie: "Je was de motor van de familie"
De getuigenis van Sophie Nys, de jongere zus van Tine (1972-2010), zit erop. Ze sloot af met het laatste berichtje dat Tine naar haar stuurde: "Er wordt veel verteld over de dynamiek in onze familie. Dit berichtje geeft meer duidelijkheid. 'Je was er altijd voor mij', schreef ze. 'Je was de motor van de familie'." Na haar woorden barstte Sophie in tranen uit. Inmiddels heeft Bram Nys, de broer van Tine, plaatsgenomen op de getuigenbank. De getuigenverhoren lopen vier uur achter op de planning.
"En nu vraagt u aan mij om kalm te blijven, meester Vermassen?"
De advocaten van de verdediging blijven hun pijlen op Sophie Nys richten. De jongere zus van Tine liet zich even opjagen door Jef Vermassen, advocaat van psychiater Godelieve T.
Hij vroeg haar uit over een gesprek dat plaatsvond enkele maanden na de dood van Tine. De familie wou samenzitten met alle artsen. Hun verhalen klopten onderling niet volledig. Het gesprek vond plaats en zussen Sophie en Lotte namen het heimelijk op. Vermassen begreep niet waarom dat per se stiekem moest gebeuren.
De advocaat vroeg aan Sophie of ze dat niet gewoon openlijk kon doen. "En nu vraagt u aan mij om kalm te blijven, meester Vermassen?", antwoordde Sophie. "Mijn grootvader was procureur. Misschien ben ik wel genetisch belast om de waarheid te willen weten. (...) Er waren onwaarheden en de dokters spraken elkaar tegen. Ik was mijn zus verloren. Ik moest toch niet net aan die dokters vragen of ik het gesprek mocht opnemen?"
'Schoonheidsinstituut' bleek prostitutie
Jef Vermassen, een van de vier advocaten van psychiater Godelieve T., vroeg Sophie of ze weet had van de prostitutie van Tine. "Ik weet nog van die beginperiode, ja", antwoordde Sophie. Tines prostitutiebekentenis ervoer ze als een bijzonder pijnlijk moment.
Tijdens een telefoontje ergens eind jaren 90 vertelde Tine (1972-2010) over haar werk. "Mijn zus belde me om te zeggen dat ze een job had gevonden in schoonheidsinstituut. Ze vertelde dat ze mensen moest masseren, maar ik hoorde dat ze iets anders wou zeggen. Het was echt een absurd moment. Toen ik vroeg of er misschien nog iets meer was, zei ze 'ik doe aan seksuele dienstverlening'."
"Door een zelfmoordpoging was ze op dat moment fysiek beperkt en had ze geld nodig. Lange tijd was ik het enige gezinslid dat wist waarmee ze bezig was."Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de site www.zelfmoord1813.be.
Inmiddels leggen de advocaten van de artsen Sophie Nys op de rooster. Christine Mussche, advocaat van uitvoerende arts Joris V.H., wil duidelijkheid. De jongere zus van Tine zou tijdens het gesprek met huisarts Frank D.G. gezegd hebben dat "Tine dan maar zelfmoord moest plegen".
Ook vandaag zegt Sophie dat "de euthanasie volgens haar leek op een geassisteerde zelfdoding". "Ik begreep het verschil niet gezien de heel miserabele periode voor haar dood."
De zus vertelde ook over het gesprek met de psychiater kort voor de euthanasie van Tine. "De psychiater stond achter het idee dat er voor Tine niets meer was. Dat ze een lost case was, zo kwam het over. Dat Tine geen behandeling meer wou en dat ze daarin meeging. Er was niets hoopvol tijdens dat gesprek."
Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de site www.zelfmoord1813.be.
Zussen maakten enige tijd na euthanasie stiekem geluidsopname van dokter Frank D.G.
Dit cruciaal gesprek wordt morgen afgespeeld in rechtszaal
"Pas op met dokters die technisch graag euthanasie uitvoeren." Dat zei Frank D.G., de beklaagde huisarts, volgens Sophie Nys tijdens een gesprek enige tijd na de dood van Tine.
Sophie was samen haar zus Lotte op consultatie bij de huisarts. Zogezegd om hun rouwproces te verwerken, maar in de praktijk om aan de dokter vragen voor te leggen. Sophie en Lotte namen het gesprek met Frank D.G. ongemerkt op. Volgens rechter Martin Minnaert zal er morgen mogelijks tijd zijn om het gesprek integraal te laten horen. Benieuwd hoe het verhaal dan evolueert."Mijn moeder riep: 'Ze wil het niet'"
De euthanasie van haar oudere zus Tine (1972-2010) beschouwt Sophie als één van de pijnlijkste momenten uit haar leven. "Het is vandaag nog altijd een trauma. Ik hoop de dood van Tine een plaats te kunnen geven na dit proces."
Nys beschrijft uitgebreid de manier waarop de euthanasie verliep. "Het was zo pijnlijk om te zien. Ze vroeg om haar ogen toe te doen, omdat ze het niet wou zien, maar dan viel die baxter in haar gezicht. Ze schrok. Daarna maakte haar arm een spastisch beweging. Mijn moeder riep: 'ze wil het niet'."
"Het was niet mijn bedoeling om een proces te starten, dat wil ik benadrukken"
"Uiteraard schrikte het me af dat de dokters hier terecht zouden staan voor doodslag", geeft Tines zus Sophie grif toe. "Het gerecht is heel intimiderend. Toch waren mijn vragen erg prangend. Ik wou eigenlijk gewoon van iemand horen: 'Ja, wettelijk gezien kon jouw zus sterven.'"
"(..) Ik ben blij dat menswaardig sterven kan in België en binnen bepaalde omstandigheden. Tine is niet menswaardig gestorven. Dat was de bedoeling maar dat is heel erg mislukt", zei de getuige.
"In België is het complexer om van geslacht te veranderen dan te sterven"
Na de begrafenis van Tine zocht Sophie Nys naar antwoorden voor de dood van haar zus. Ze was naar eigen zeggen verbouwereerd over de manier waarop de euthanasie gebeurde en hoe snel alles verliep. "In België is het complexer om van geslacht te veranderen dan om te sterven."
"Ik wil jouw wasmand niet, ik wil jou"
In de laatste maanden voor haar euthanasie deelde Tine (1972-2010) spulletjes uit aan vrienden en familie. Dat viel niet in goede aarde bij jongere zus Sophie. "Ik weet nog dat ze mij een wasmand van Alessi (Italiaans merk, red.) wou geven. Ik heb direct gereageerd: 'Tine, ik wil jouw wasmand niet. Ik wil jou!'".
"De band is gewoon kapot gemaakt"
"Euthanasie is bedoeld om waardig afscheid te nemen", zegt jongere zus Sophie tijdens haar getuigenis. "Maar dat was het zeker niet. De band tussen ons is gewoon kapot gemaakt. Ze had de missie gekregen om in haar omgeving te verkondigen dat ze euthanasie ging plegen wegens psychisch lijden. Haar omgeving reageerde daar heel agressief op. De mensen begrepen dat gewoon niet. Ze heeft zo afgezien de laatste maanden. Ik weet nog dat ik haar uitnodigde om bij mij iets te komen eten in Brussel."
Ze zag er verschrikkelijk uit. Ze was extreem mager en had krabwonden in haar gezicht. Ik wist op dat moment niet wat er aan de hand was. Later toen ik in Zurich van een bus stapte, viel het bij me binnen. Ik zag plots een junkie met exact dezelfde krabwonden. Toen wist ik dat ze waarschijnlijk aan de drugs zat."
"Als kind heb ik mijn vader nooit dronken gezien"
Onder meer het alcoholprobleem van de vader van Tine, komt wel vaker ter sprake op het assisenproces. Tijdens haar getuigenis bevestigt jongere zus Sophie Nys het probleem.
Toch maakt ze één belangrijke nuance: "Als kind heb ik mijn vader nooit dronken gezien. Mijn vader is pas zwaar beginnen te drinken wanneer Tine en ik het huis al uit waren." Sophie herinnert zich dan weer wel de slagen van haar moeder. "Mijn moeder heeft Tine een tweetal keer zwaar geslagen in mijn jeugd. Het was geen opvoedkundige tik. Ik weet nog dat ik dan het huis ben uitgelopen omdat ik zo emotioneel overstuur was.""Tine was niet invalide"
Jongere zus Sophie toont momenteel een filmpje dat Tine (1972-2010) maakte in 2005 tijdens haar studie voor verzorgster. In het filmpje zien we Tine roeien en in een boom klimmen. "'De weg gaat verder' luidt de titel van het werk", zegt Sophie.
"Ik wil tonen welke levenslust Tine op dat moment had. Ze toont een windturbine. Die staat voor de nieuwe energie die de opleiding haar gaf. Verder wordt Tine hier soms afgedaan als invalide. In 1997 ondernam ze een zware zelfmoordpoging en zat ze een tijdje in een rolstoel. Toch kon ze in 2005 in een boom klimmen en roeien. Ik ben blij dat ik dat met deze beelden kan aantonen."Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de site www.zelfmoord1813.be.
"En plots had ze geen huis meer"
"En plots had ze geen huis meer." Sophie Nys barst in tranen uit als ze vertelt hoe Tines relatie afliep. Ze verliet destijds haar gezellig, klein appartementje om bij haar vriend te gaan wonen. Maar toen die relatie op de klippen liepen, kon ze niet terug naar haar appartementje. "Er was een verschuiving op de immomarkt. Alles was veel duurder geworden. Ze had geen dak meer boven haar hoofd en stortte stevig de dieperik in."
"Tine had trouwplannen, na relatiebreuk is ze heel, heel depressief geworden"
Rechter Minnaert snijdt momenteel het pijnlijke laatste levensjaar van Tine aan. "Mijn zus had trouwplannen", getuigt zus Sophie. "Ze had de man van haar leven gevonden en ze verliet haar eigen woonst om bij hem te gaan wonen. Plots sprong die relatie af. Haar vriend zag het niet meer zitten.Voor zover ik begrepen heb is ze daarna heel heel depressief geworden. Ze dreigde om zich iets aan te doen. Ze zei dat ze zich ging ophangen met een riem aan de verwarming."
Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de site www.zelfmoord1813.be.
Zus Tine: "Moeilijke band met moeder"
In de assisenzaal is zonet de getuigenis van Sophie Nys gestart. De zus van Tine (1972-2010) stelde zich burgerlijke partij en bracht zo de zaak aan het rollen. "Tine had een moeilijke band met mijn moeder", zegt Nys. "Er was onbegrip. Mijn ouders hadden vooral een probleem met oneerlijkheid. Als Tine stiekem ging roken of ze naar haar lief ging in plaats van naar de scouts dan was dat een groter drama dan nodig."
De zus geeft aan dat het gezin waar ze in opgroeide niet altijd ideaal was. "Ik leerde van mijn ouders niet hoe je een goed gesprek voert of hoe je problemen oplost." Toch heeft ze ook veel momenten van geluk gekend. "Als opgroeiend kind had ik een goed contact met mijn zus Tine. Al waren er net als bij alle zussen soms spanningen. Bij de afwas hingen we soms in elkaars haren. Ook hield ik van Prince en zij van Madonna."
"Relaties liepen vaak spaak"
Of ik er begrip kon voor opbrengen?" Die vraag van assisenvoorzitter Martin Minnaert is moeilijk voor Sophie om te beantwoorden. De voorzitter vraagt of ze begrijpt waarom haar zus zelfmoordpogingen ondernam. "Ik probeerde me zo goed mogelijk in te leven. Het is hier al gezegd, maar haar relaties liepen vaak mis."Bij de eerste borderline-diagnose, heb ik proberen aanvaarden dat ze met die gevoelens worstelde, dat ze depressief kon zijn en dieptepunten kende.
Dokters zijn ook maar mensen, stel je hier vast, die soms vreselijk vermoeid zijn
Onze columniste Nadine Van der Linden werpt haar blik op het euthanasieproces
Dokters zijn ook maar mensen. Je moet het vaststellen, in deze zaak. Het zijn mensen met lange werkweken, die soms vreselijk vermoeid zijn. Die hun patiënten soms zo lang kennen dat er bijna een vriendschap ontstaat. Waardoor dokters niet altijd raad weten met de vragen - “op eisende toon” - die ze horen. Zoals de vraag om euthanasie. Lees verder in onze plus-zone
Van Steenbrugge was vrijdag snoeihard voor Tines familie
De familie van Tine Nys (1972-2010) wordt straks ondervraagd op het euthanasieproces. Onder meer advocaten Walter Van Steenbrugge en Christine Mussche zullen hen aan de tand voelen. Zij staan de uitvoerende arts Joris V.H. bij. Van Steenbrugge haalde vrijdag op de openingsdag in zijn akte van verdediging meteen snoeihard uit naar Tines familie.
"Het verlies van Tine afwentelen op artsen die haar maandenlang bijstonden, is een brug te ver. Was die felheid er niet beter wat vroeger geweest, toen Tine nog leefde? Waar waren de ouders en de familie van Tine toen zij in diepe problemen zat en hen hard nodig had? Het eigen tekortkomen, het eigen falen en het eigen grote schuldgevoel projecteren op artsen die enkel deden wat Tine zeer nadrukkelijk en volgehouden vroeg, mag nooit een grondslag vormen voor een gerechtelijke vervolging. Een rechtbank is geen plaats voor revanche of misplaatste afrekeningen."
"Ik dacht dat de zaak geseponeerd was"
"Op negen jaar heb ik slechts 14 processen-verbaal uitgeschreven. Dat is uitzonderlijk weinig." Hoofdinspecteur Didier Thielens geeft aan dat er jarenlang amper onderzoek werd gevoerd. "Ik wachtte op opdrachten van de onderzoeksrechter", licht hij toe.
"Bij een doorsnee huis-tuin-en-keukenmoord is er veel ruimte, maar dit dossier lag te gevoelig. Ik nam geen initiatief. Eerlijk gezegd schrok ik zelfs wanneer ik na twee jaar opnieuw onderzoek moest doen. Ik ging ervan uit dat de zaak geseponeerd was."
"Geen adreswijziging op het moment van de feiten"
Na de daad van Tine Nys diende uitvoerende arts Joris V.H. het verslag veel te laat in bij de euthanasiecommissie. V.H. gaf in het verleden aan dat hij nog een oud adres van de commissie had. Hierdoor zou het misgelopen zijn.
Hoofdinspecteur Didier Thielens spreekt dit nu tegen. Volgens hem was er een adreswijziging tussen 2013 en 2015. "Er was dus geen adreswijziging op het moment van de feiten?", vroeg één van de rechters nog eens ter verduidelijking. "Niet dat ik weet, neen", antwoordde Thielens.
Hoofdinspecteur Thielens: "Bij het begin was duidelijk dat dit heel gevoelige materie was"
Didier Thielens, eerste hoofdinspecteur van de politiezone Sint-Niklaas, kwam vandaag als eerste aan het woord. Hij onderzocht in opdracht van de onderzoeksrechter de euthanasie van Tine Nys. "Ik probeer hier bondig samen te vatten wat ik op negen jaar tijd verzamelde", aldus Thielens.
Tine Nys kreeg op 27 april 2010 euthanasie op basis van psychisch lijden. Op 5 januari 2011 diende de familie van de vrouw klacht met burgerlijke partijstelling in voor inbreuken op de euthanasiewet of moord, bevestigde de politieman. "Als politioneel onderzoeker had ik in dit dossier veel minder inbreng dan bij een gewone huis-tuin-keukenmoord. Bij het begin was duidelijk dat dit heel gevoelige materie was. Ik voerde alleen de opdrachten van de onderzoeksrechter uit."
Advocaat van de burgerlijke partij Joris Van Cauter stelde dat het dossier "niet diligent (aandachtig, red.) opgevolgd" werd. "Ik ben enkele keren geschrokken dat er nog opdrachten kwamen van de onderzoeksrechter. Als je een tweetal jaar niets hoort, ben je van mening dat het (onderzoek, nvdr.) geseponeerd is. (..) In een gewoon moordonderzoek maak ik geen 14 pv's zoals in dit dossier, maar 200 pv's", zei de speurder, die ook bevestigde dat de leden van de euthanasiecommissie (die de euthanasie goedkeurde, red.) niet wensten verhoord te worden omdat ze "enerzijds het beroepsgeheim en anderzijds het geheim der beraadslaging" gingen inroepen.
Wat gebeurde er voor het euthanasieproces?
Nys kreeg op 27 april 2010 euthanasie op basis van psychisch lijden. Volgens de nabestaanden van de vrouw ging het om een amateuristisch uitgevoerde euthanasie en werden de voorwaarden van de euthanasiewet niet nageleefd. Een van de zussen van de vrouw diende klacht met burgerlijke partijstelling in en het gerecht onderzocht de zaak. Het is de eerste keer dat artsen zich daarvoor moeten verantwoorden sinds de inwerkingtreding van de euthanasiewet in 2002.