"In haar laatste relatie nam Tine actief cocaïne"
In haar laatste relatie gebruikte Tine "actief cocaïne" volgens haar zus Lotte Nys: "Er was cocaïne in huis. (...) Ook tijdens haar euthanasie was ze onwaarschijnlijk kalm. Ik kan me achteraf niet van de indruk ontdoen dat ze middelen had genomen." Hiermee bevestigt ze wat haar oudere zus Sophie Nys eerder zei. Sophie liet in haar getuigenis weten dat Tine erg kleine pupillen had de dag van de euthanasie.
"Moest ik me hier maar gewoon bij neerleggen?"
Lotte Nys stelt zich tijdens haar getuigenis vragen over hoe wij als maatschappij omgaan met dit hele proces: "Er wordt van jou verwacht dat je alles doet om mensen te redden. Maar als je dan hoort dat iemand euthanasie wil plegen, moet je er je maar gewoon bij neerleggen? Er waren voor mij meer dan genoeg reden om haar erdoor te sleuren, al klinkt dat misschien te negatief. Ik deed dit niet uit egoïsme. Ze had nog een heel leven voor de boeg. (...) Hoe de beoordeling van dit mensenleven is gebeurd, is gewoonweg choquerend."
"Dat is nu net het probleem, ik ben niet normaal"
"Toen ik hoorde dat ze euthanasie wou plegen, gooide ik mijn gsm tegen de muur. Gelukkig was het een Nokia." Lotte getuigt in de rechtbank over het moment waarop haar oudste zus Tine vertelde over de euthanasie.
"Ze belde me omdat ze problemen had met haar wagen. Ze vroeg of ik haar naar ergens kon brengen, maar dat was moeilijk. Mijn kind was op dat moment nog erg jong. Tine reageerde hier geagiteerd op.Ik weet nog dat ik zei: 'Doe eens normaal'. Daarop riep ze door de telefoon: 'Dat is nu net het probleem. Ik ben niet normaal. Ik ga euthanasie plegen.' Ik wist niet wat ik hoorde."
"Ze lag boven in bed als een hoopje ellende"
Na een periode waarin Tine erg gelukkig was, ging het in 2009 steil bergaf. De man van haar dromen maakte een einde aan hun relatie. "Ik ben dan naar de woning van haar toenmalige vriend gegaan", getuigt haar jongste zus Lotte. "Ze lag boven in bed als een hoopje ellende. Ik meen me te herinneren dat Frank D.G. (een van de beklaagde artsen, red.) daar ook was. Hij kwam eens kijken hoe het met haar ging."
Jongste zus Lotte: "Tine heeft ervoor gezorgd dat ik twee prachtige kinderen heb"
© photo_news — Lotte, de jongste zus van Tine Nys (1972-2010) wil niet herkenbaar in beeld. Rechter Martin Minnaert stelt momenteel vragen aan Lotte Nys. De jongste zus van Tine zegt moeilijk te kunnen inschatten hoe Tine zich als kind gedroeg: "Ik was tien jaar oud toen Tine thuis vertrok. Mijn zoon heeft nu ongeveer dezelfde leeftijd. Als ik naar hem kijk, merk ik dat hij zich niet volledig bewust is van zijn omgeving. Ik weet dus niet hoe het er exact aan toeging. Wel weet ik dat Tine een leuke zus was."
Ook Lotte heeft het net als haar oudere zus Sophie erg moeilijk om te praten over Tine. Tussen de tranen door vertelt ze hoe de relatie met hun oudste zus was: "Tine stelde me voor aan mijn partner. Zij heeft ervoor gezorgd dat ik twee prachtige kinderen heb."
"Toen ik in 2005 naar Sint-Niklaas verhuisde, zagen we elkaar erg vaak. Soms gingen we op weekend naar de zee om samen te gaan feesten. Ik mag zeggen dat onze band erg goed was. Ze was zelfs meter van mijn oudste kind."
Tine in laatste sms'je aan Sophie: "Je was de motor van de familie"
© photo_news — Sophie Nys heeft haar urenlange getuigenis afgerond en verlaat de rechtbank. De getuigenis van Sophie Nys, de jongere zus van Tine (1972-2010), zit erop. Ze sloot af met het laatste berichtje dat Tine naar haar stuurde: "Er wordt veel verteld over de dynamiek in onze familie. Dit berichtje geeft meer duidelijkheid. 'Je was er altijd voor mij', schreef ze. 'Je was de motor van de familie'." Na haar woorden barstte Sophie in tranen uit. Inmiddels heeft Bram Nys, de broer van Tine, plaatsgenomen op de getuigenbank. De getuigenverhoren lopen vier uur achter op de planning.
"En nu vraagt u aan mij om kalm te blijven, meester Vermassen?"
© BELGA — Tines jongere zus Sophie zit al uren op de getuigenbank. De advocaten van de verdediging blijven hun pijlen op Sophie Nys richten. De jongere zus van Tine liet zich even opjagen door Jef Vermassen, advocaat van psychiater Godelieve T.
Hij vroeg haar uit over een gesprek dat plaatsvond enkele maanden na de dood van Tine. De familie wou samenzitten met alle artsen. Hun verhalen klopten onderling niet volledig. Het gesprek vond plaats en zussen Sophie en Lotte namen het heimelijk op. Vermassen begreep niet waarom dat per se stiekem moest gebeuren.
De advocaat vroeg aan Sophie of ze dat niet gewoon openlijk kon doen. "En nu vraagt u aan mij om kalm te blijven, meester Vermassen?", antwoordde Sophie. "Mijn grootvader was procureur. Misschien ben ik wel genetisch belast om de waarheid te willen weten. (...) Er waren onwaarheden en de dokters spraken elkaar tegen. Ik was mijn zus verloren. Ik moest toch niet net aan die dokters vragen of ik het gesprek mocht opnemen?"
'Schoonheidsinstituut' bleek prostitutie
© Photo News — Psychiater Godelieve T., en haar advocaat Jef Vermassen. Jef Vermassen, een van de vier advocaten van psychiater Godelieve T., vroeg Sophie of ze weet had van de prostitutie van Tine. "Ik weet nog van die beginperiode, ja", antwoordde Sophie. Tines prostitutiebekentenis ervoer ze als een bijzonder pijnlijk moment.
Tijdens een telefoontje ergens eind jaren 90 vertelde Tine (1972-2010) over haar werk. "Mijn zus belde me om te zeggen dat ze een job had gevonden in schoonheidsinstituut. Ze vertelde dat ze mensen moest masseren, maar ik hoorde dat ze iets anders wou zeggen. Het was echt een absurd moment. Toen ik vroeg of er misschien nog iets meer was, zei ze 'ik doe aan seksuele dienstverlening'."
"Door een zelfmoordpoging was ze op dat moment fysiek beperkt en had ze geld nodig. Lange tijd was ik het enige gezinslid dat wist waarmee ze bezig was."Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de site www.zelfmoord1813.be.
Zussen maakten enige tijd na euthanasie stiekem geluidsopname van dokter Frank D.G.
Dit cruciaal gesprek wordt morgen afgespeeld in rechtszaal
© BELGA — Huisarts Frank D.G. "Pas op met dokters die technisch graag euthanasie uitvoeren." Dat zei Frank D.G., de beklaagde huisarts, volgens Sophie Nys tijdens een gesprek enige tijd na de dood van Tine.
Sophie was samen haar zus Lotte op consultatie bij de huisarts. Zogezegd om hun rouwproces te verwerken, maar in de praktijk om aan de dokter vragen voor te leggen. Sophie en Lotte namen het gesprek met Frank D.G. ongemerkt op. Volgens rechter Martin Minnaert zal er morgen mogelijks tijd zijn om het gesprek integraal te laten horen. Benieuwd hoe het verhaal dan evolueert."Mijn moeder riep: 'Ze wil het niet'"
© BELGA — De drie artsen op de beschuldigdenbank: psychiater Godelieve T., huisarts Frank D.G. (midden) en uitvoerende arts Joris V.H. De euthanasie van haar oudere zus Tine (1972-2010) beschouwt Sophie als één van de pijnlijkste momenten uit haar leven. "Het is vandaag nog altijd een trauma. Ik hoop de dood van Tine een plaats te kunnen geven na dit proces."
Nys beschrijft uitgebreid de manier waarop de euthanasie verliep. "Het was zo pijnlijk om te zien. Ze vroeg om haar ogen toe te doen, omdat ze het niet wou zien, maar dan viel die baxter in haar gezicht. Ze schrok. Daarna maakte haar arm een spastisch beweging. Mijn moeder riep: 'ze wil het niet'."
"Het was niet mijn bedoeling om een proces te starten, dat wil ik benadrukken"
© BELGA — Sophie Nys, een jongere zus van Tine, heeft urenlang getuigd op het euthanasieproces. "Uiteraard schrikte het me af dat de dokters hier terecht zouden staan voor doodslag", geeft Tines zus Sophie grif toe. "Het gerecht is heel intimiderend. Toch waren mijn vragen erg prangend. Ik wou eigenlijk gewoon van iemand horen: 'Ja, wettelijk gezien kon jouw zus sterven.'"
"(..) Ik ben blij dat menswaardig sterven kan in België en binnen bepaalde omstandigheden. Tine is niet menswaardig gestorven. Dat was de bedoeling maar dat is heel erg mislukt", zei de getuige.
"In België is het complexer om van geslacht te veranderen dan te sterven"
Na de begrafenis van Tine zocht Sophie Nys naar antwoorden voor de dood van haar zus. Ze was naar eigen zeggen verbouwereerd over de manier waarop de euthanasie gebeurde en hoe snel alles verliep. "In België is het complexer om van geslacht te veranderen dan om te sterven."
"Ik wil jouw wasmand niet, ik wil jou"
In de laatste maanden voor haar euthanasie deelde Tine (1972-2010) spulletjes uit aan vrienden en familie. Dat viel niet in goede aarde bij jongere zus Sophie. "Ik weet nog dat ze mij een wasmand van Alessi (Italiaans merk, red.) wou geven. Ik heb direct gereageerd: 'Tine, ik wil jouw wasmand niet. Ik wil jou!'".
"De band is gewoon kapot gemaakt"
"Euthanasie is bedoeld om waardig afscheid te nemen", zegt jongere zus Sophie tijdens haar getuigenis. "Maar dat was het zeker niet. De band tussen ons is gewoon kapot gemaakt. Ze had de missie gekregen om in haar omgeving te verkondigen dat ze euthanasie ging plegen wegens psychisch lijden. Haar omgeving reageerde daar heel agressief op. De mensen begrepen dat gewoon niet. Ze heeft zo afgezien de laatste maanden. Ik weet nog dat ik haar uitnodigde om bij mij iets te komen eten in Brussel."
Ze zag er verschrikkelijk uit. Ze was extreem mager en had krabwonden in haar gezicht. Ik wist op dat moment niet wat er aan de hand was. Later toen ik in Zurich van een bus stapte, viel het bij me binnen. Ik zag plots een junkie met exact dezelfde krabwonden. Toen wist ik dat ze waarschijnlijk aan de drugs zat."
"Als kind heb ik mijn vader nooit dronken gezien"
© BELGA — Rechtbankschets van de drie beschuldigden: psychiater Godelieve T., huisarts Frank D.G. (midden) en uitvoerende arts Joris V.H. Onder meer het alcoholprobleem van de vader van Tine, komt wel vaker ter sprake op het assisenproces. Tijdens haar getuigenis bevestigt jongere zus Sophie Nys het probleem.
Toch maakt ze één belangrijke nuance: "Als kind heb ik mijn vader nooit dronken gezien. Mijn vader is pas zwaar beginnen te drinken wanneer Tine en ik het huis al uit waren." Sophie herinnert zich dan weer wel de slagen van haar moeder. "Mijn moeder heeft Tine een tweetal keer zwaar geslagen in mijn jeugd. Het was geen opvoedkundige tik. Ik weet nog dat ik dan het huis ben uitgelopen omdat ik zo emotioneel overstuur was.""Tine was niet invalide"
© BELGA — Twee van de drie beschuldigde artsen: psychiater Godelieve T., en huisarts Frank D.G. die niet herkenbaar in beeld wil. Vooraan: advocaten Jef Vermassen en Lieven Vandervennet van advocatenkantoor Philippe De Smet. Jongere zus Sophie toont momenteel een filmpje dat Tine (1972-2010) maakte in 2005 tijdens haar studie voor verzorgster. In het filmpje zien we Tine roeien en in een boom klimmen. "'De weg gaat verder' luidt de titel van het werk", zegt Sophie.
"Ik wil tonen welke levenslust Tine op dat moment had. Ze toont een windturbine. Die staat voor de nieuwe energie die de opleiding haar gaf. Verder wordt Tine hier soms afgedaan als invalide. In 1997 ondernam ze een zware zelfmoordpoging en zat ze een tijdje in een rolstoel. Toch kon ze in 2005 in een boom klimmen en roeien. Ik ben blij dat ik dat met deze beelden kan aantonen."Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de site www.zelfmoord1813.be.
"En plots had ze geen huis meer"
© BELGA — Sophie Nys, een jongere zus van Tine (1972-2010), beantwoordt vragen van assisenvoorzitter Martin Minnaert. "En plots had ze geen huis meer." Sophie Nys barst in tranen uit als ze vertelt hoe Tines relatie afliep. Ze verliet destijds haar gezellig, klein appartementje om bij haar vriend te gaan wonen. Maar toen die relatie op de klippen liepen, kon ze niet terug naar haar appartementje. "Er was een verschuiving op de immomarkt. Alles was veel duurder geworden. Ze had geen dak meer boven haar hoofd en stortte stevig de dieperik in."
"Tine had trouwplannen, na relatiebreuk is ze heel, heel depressief geworden"
© BAS BOGAERTS — Sophie Nys wordt momenteel ondervraagd door assisenvoorzitter Martin Minnaert. Rechter Minnaert snijdt momenteel het pijnlijke laatste levensjaar van Tine aan. "Mijn zus had trouwplannen", getuigt zus Sophie. "Ze had de man van haar leven gevonden en ze verliet haar eigen woonst om bij hem te gaan wonen. Plots sprong die relatie af. Haar vriend zag het niet meer zitten.Voor zover ik begrepen heb is ze daarna heel heel depressief geworden. Ze dreigde om zich iets aan te doen. Ze zei dat ze zich ging ophangen met een riem aan de verwarming."
Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de site www.zelfmoord1813.be.
Zus Tine: "Moeilijke band met moeder"
© RV — Tine Nys (1972-2010) (centraal) met haar twee zussen. Tine heeft ook een broer. Ze was de oudste van vier kinderen. In de assisenzaal is zonet de getuigenis van Sophie Nys gestart. De zus van Tine (1972-2010) stelde zich burgerlijke partij en bracht zo de zaak aan het rollen. "Tine had een moeilijke band met mijn moeder", zegt Nys. "Er was onbegrip. Mijn ouders hadden vooral een probleem met oneerlijkheid. Als Tine stiekem ging roken of ze naar haar lief ging in plaats van naar de scouts dan was dat een groter drama dan nodig."
De zus geeft aan dat het gezin waar ze in opgroeide niet altijd ideaal was. "Ik leerde van mijn ouders niet hoe je een goed gesprek voert of hoe je problemen oplost." Toch heeft ze ook veel momenten van geluk gekend. "Als opgroeiend kind had ik een goed contact met mijn zus Tine. Al waren er net als bij alle zussen soms spanningen. Bij de afwas hingen we soms in elkaars haren. Ook hield ik van Prince en zij van Madonna."
"Relaties liepen vaak spaak"
Of ik er begrip kon voor opbrengen?" Die vraag van assisenvoorzitter Martin Minnaert is moeilijk voor Sophie om te beantwoorden. De voorzitter vraagt of ze begrijpt waarom haar zus zelfmoordpogingen ondernam. "Ik probeerde me zo goed mogelijk in te leven. Het is hier al gezegd, maar haar relaties liepen vaak mis."Bij de eerste borderline-diagnose, heb ik proberen aanvaarden dat ze met die gevoelens worstelde, dat ze depressief kon zijn en dieptepunten kende.
Wat gebeurde er voor het euthanasieproces?
Nys kreeg op 27 april 2010 euthanasie op basis van psychisch lijden. Volgens de nabestaanden van de vrouw ging het om een amateuristisch uitgevoerde euthanasie en werden de voorwaarden van de euthanasiewet niet nageleefd. Een van de zussen van de vrouw diende klacht met burgerlijke partijstelling in en het gerecht onderzocht de zaak. Het is de eerste keer dat artsen zich daarvoor moeten verantwoorden sinds de inwerkingtreding van de euthanasiewet in 2002.
