Het laatste woord is aan Aysel Erbudak. “Allereerst wil ik zeggen dat het me heel erg spijt voor alle medewerkers en patiënten die het verdriet van het faillissement herleven door alle publiciteit. Ik voel heel erg mee met hun mee.” 

Erbudak is - ondanks alles wat er is gebeurd - trots dat ze heeft mogen werken in het ziekenhuis. “Ik hoop dat ik al mijn kennis en ervaring die ik daar heb opgedaan, kan gebruiken ten gunste van de patiënten. Verder hoop ik dat we hebben kunnen uitleggen wat de context was bij de zaken die hier besproken zijn. Ik ben er nooit op uit geweest mezelf te verrijken ten koste van het ziekenhuis of ten koste van Jan [Schram] en mijn kinderen.”

De rechtbank doet uitspraak op 7 oktober.

“Ik geloof dat ze heel geliefd was en op handen werd gedragen,” zegt officier van justitie Kok over Erbudaks positie bij het Slotervaartziekenhuis. “Dat geloof ik allemaal. Maar het kan toch niet zo zijn dat ze zich geld wederrechtelijk toe-eigende. Op een hele slimme manier, het was heel listig.”

“Ik hoop van harte dat u de verdediging zult volgen en haar zult vrijspreken,” concludeert Korvinus in zijn pleidooi voor de rechtbank. “Dat is ook haar hoop na alles wat ze heeft moeten meemaken.” Volgens Korvinus tekent de zaak haar leven. “Niettemin is ze hier met rechte rug."

De advocaat vraagt de rechtbank rekening te houden met haar persoonlijke situatie. “Van succesvol ziekenhuisdirecteur is ze te boek gesteld als verdachte die zorggelden zou hebben gebruikt voor eigen gewin. Daarvan is niets waar. Maar dat is het beeld waarmee zij tot nu toe moet leven. Dat is een voor haarzelf zeer zwaar te dragen situatie. Los van de financiële situatie en haar faillissement, die het werken in de door haar zo geliefde gezondheidszorg zo goed als onmogelijk maakt.”

Korvinus vraagt vrijspraak en verwerpt de eis van 2 jaar gevangenisstraf. En als er dan toch een celstraf zou worden opgelegd, is Erbudak bereid tot een werkstraf. Hij verwerpt ook de eis voor schadevergoeding. 

De rechtbank schorst tot 11.50 uur

Erbudak gaat vrijuit van de verdenkingen rond het Turkse project, concludeert haar advocaat, omdat ze de financiële administratie van het Slotervaart opdracht had gegeven de kosten voor rekening te brengen van de financieringsmaatschappij van toenmalig eigenaar Jan Schram. Door een verkeerde omschrijving van de facturen, gebeurde dat niet. “Er is in elk geval geen sprake geweest van opzet [tot oplichting].”

Erbudaks advocaat Korvinus citeert uit een arrest van het gerechtshof Amsterdam uit 2017, waarin over het Turkse project werd gesteld dat het mogelijk is dat Erbudak optrad namens het Slotervaartziekenhuis, zoals ze zelf steeds heeft verklaard, en dat het dus logisch was dat het ziekenhuis daarin investeerde.

“Het idee van het Turkse project werd zeker gedragen door de raad van bestuur,” citeert Korvinus uit een getuigenverklaring van Dees Brandjes, destijds collega-bestuurder van Erbudak in het Slotervaart. Korvinus: “Met andere woorden, het wás een project van het Slotervaart.”

Dat het vastgoed in Turkije op haar naam kwam en niet die van het Slotervaart, was omdat de Turkse wetgeving dat vereiste, aldus Korvinus. Dat had te maken met de strategische ligging, nabij Griekenland, wat het gebied van belang maakt voor de verdediging van het Turkse grondgebied.