Dat complexloze popfeestje waarop u al een hele dag zat te wachten? Wel, dat werd u geserveerd door Lizzo in de veel te kleine FIVE-tent. De grote bek uit Detroit zette in een mum van tijd de hele keet naar haar hand, niet alleen met haar performance maar ook met haar stralende persoonlijkheid en het eraan verbonden oeverloze geklets.

Haar act zat hoe dan ook snor: Lizzo danste zich het pleuris aan de zijde van drie al even excentrieke danseressen die de ‘dirty’ in ‘dirty dancing’ op niet te versmaden wijze herdefinieerden. Zelf smeet de zangeres zich als een kamikaze in de strijd. Ze deinsde er niet voor terug als een gek te twerken met haar voluptueuze booty en te shaken alsof haar cholesterol er hoegenaamd niet van af hing. In haar teksten en haar videoclips stelt Lizzo om de haverklap de heersende schoonheidsidealen in vraag. Da’s top, alleen klonk haar gepreek op Best Kept Secret één keertje teveel als het zweverige advies van een zelfhulpgoeroe. Nu ja, als ze daardoor verwerpelijke fenomenen zoals body shaming de wereld kan uithelpen: knock yourself out, girl.

Haar nét niet te gladde, erg funky r&b-pop deed de rest. De robofunk van ‘Boys’ bracht de erg uitgelaten tent nog harder aan de kook, ‘Soulmate’ ratelde als gek door onze botten en ‘Tempo’ - oorspronkelijk een duet met Missy Elliott - deed de bewonderaars tot ver buiten de tent dansen, zelfs toen het opnieuw zachtjes begon te regenen. “Slow songs, they for skinny hoes /Can't move all of this here to one of those /I'm a thick bitch, I need tempo”, kweelden u en wij met haar mee, onverstoord drillend met de billen.

Jammer dat ze zo vaak hengelde naar publieksparticipatie. De overdaad aan meezingspelletjes en oproepen tot meewiegen - zélfs tijdens de straffe gospelballade ‘Jerome’- haalde de vaart uit de set en zoog de broodnodige bluesy charmes uit de vertolkingen. Jill Scott, een geestesgenote van Lizzo, vertelt ook graag uitgesponnen verhalen tijdens haar concerten maar wanneer ze aan een song begint, heeft ze niet meer nodig dan haar stem om de zaal te overrompelen. Bij Scott regeert het Gevoel, de gospel, niet de vrees dat de korte aandachtspanne van het publiek roet in het eten zal gooien. Zie ook: Erykah Badu, die zonder dommige spelletjes het Heilige Vuur brandende houdt tijdens concerten. Lizzo kan er nog veel van leren.

Maar goed: onweerstaanbare pop heeft ze sowieso in huis. Zoals ‘Juice’, ook bij ons een radiohit, die ons met een freaky Joker-grijns van oor tot oor weer de nacht instuurde. Topmeid. Lekkere show.